اخبار

هند یکی از بزرگترین تولیدکنندگان پنبه، بزرگترین تولید کننده جوت و دومین تولید کننده ابریشم در جهان است. در سال 2019/2020، تولید حدود 24 درصد از کل جهان و ظرفیت نخ پنبه بیش از 22 درصد از کل جهان را به خود اختصاص داده است. صنعت نساجی و پوشاک یکی از بخش‌های بازار غالب اقتصاد هند و یکی از بزرگترین منابع درآمد ارزی این کشور است. این بخش حدود 15 درصد از درآمد صادراتی هند را تشکیل می دهد. به خصوص در سال 2019، قبل از همه گیری، صنعت نساجی هند 7 درصد از کل تولید صنعتی هند، 4 درصد از تولید ناخالص داخلی هند را تشکیل می داد و بیش از 45 میلیون نفر شاغل بودند. بنابراین صنعت نساجی و پوشاک بزرگترین منبع درآمد ارزی هند بود که حدود 15 درصد از کل درآمد صادراتی هند را تشکیل می داد.

صنعت نساجی هند رقابتی ترین صنعت هند است، طبق داده ها، صادرات سالانه منسوجات هند یک چهارم از کل سهم صادرات را به خود اختصاص داده است. صنعت نساجی هند که به طور مستقیم و غیرمستقیم صدها میلیون نفر را تغذیه می کند، بعد از کشاورزی در رتبه دوم قرار دارد. هند برنامه ریزی کرده بود که با نیروی انسانی عظیم خود به دومین تولیدکننده بزرگ منسوجات در جهان تبدیل شود، صنعت نساجی 250 میلیارد دلاری که بدون شک ده ها میلیون هندی را از فقر نجات خواهد داد.

هند دومین تولید کننده و صادرکننده بزرگ منسوجات در جهان پس از چین است و علیرغم اینکه تنها 2 درصد از تولید ناخالص داخلی هند را تشکیل می دهد، 7 درصد از تولیدات صنعتی را به خود اختصاص داده است. از آنجایی که هند یک کشور در حال ظهور بزرگ است، این صنعت نسبتاً پایین است، عمدتاً با مواد اولیه فله و محصولات با فناوری پایین، و صنعت نساجی، به عنوان صنعت اصلی، حتی پایین‌تر است. سود محصولات نساجی و پوشاک بسیار کم است و باد اندک اغلب باعث خونریزی زیاد می شود. شایان ذکر است که نارندرا مودی، رئیس جمهور هند، صنعت نساجی را ایده خوداتکایی هند و صادرات فرهنگی منحصر به فرد توصیف کرده است. در واقع، هند تاریخ طولانی و باشکوهی از پنبه و ابریشم دارد. هند یک مرکز کنف و ماشین آلات در کلکته و یک مرکز پنبه در بمبئی دارد.

از نظر مقیاس صنعتی، مقیاس صنعت نساجی چین با هند بی نظیر است. اما صنعت نساجی هند دو مزیت بزرگ نسبت به چین دارد: هزینه نیروی کار و قیمت مواد اولیه. اجتناب ناپذیر است که هزینه نیروی کار هند کمتر از چین باشد، زیرا صنعت نساجی چین پس از رسیدن به اوج خود در سال 2012، مسیر طولانی تحول و ارتقا را آغاز کرد که منجر به کاهش کارکنان و افزایش دستمزدها شد. طبق آمار، درآمد سالانه کارگران نساجی در چین بیش از 50000 یوان است در حالی که درآمد سالانه کارگران در هند در همین مدت کمتر از 20000 یوان است.

در مواد خام پنبه، چین روند واردات خالص را آغاز کرده است، در حالی که هند مدل خالص صادرات است. از آنجایی که هند یک تولید کننده بزرگ پنبه است، اگرچه تولید آن به خوبی چین نیست، اما مدت زیادی است که پنبه بیشتری نسبت به وارداتش صادر می کند. علاوه بر این، هزینه پنبه هند پایین است و قیمت آن سودمند است. بنابراین مزیت نساجی هند در هزینه پنبه و نیروی کار است. اگر رقابت بین المللی صنعت نساجی، چین سودمند تر است.